Lapkričio pradžia dar nepanaši į vėlų rudenį. Nors nubiro dauguma lapų, tačiau gražesnį vidudienį nuo kalvos miškai dar geltonuoja beržų lapų kepurėmis. Žinoma, neilgam jie, nes kasdien vis krinta, snyguriuoja žemėn. Įdomiai šiemet krinta lapai – be audrų ir vėjo pustymo. Gal todėl jų kilimas toks purus ir tik po savo medžiais. Tai labai laikina, nes tikrai bus ir vėjų, ir lietaus, lapus priplaksiančio prie žemės.
Lapų kritimas – tik vienas lapkričio bruožų. Kur kas labiau pajaučiama tyla ir ramybė, nes nurimo paukščių migracija, po savo žiemaviete